de laatste halte

“Ultima parada”, roept de buschauffeur, “laatste halte”.

Het is donker en hier staan we dan op een brede boulevard in deze grootstad. Op dit moment is ze nog een leeg fotoalbum. We hebben alleen het adres van een voorbehouden pensionkamer, ergens op een pleintje in de oude binnenstad. Een stadsplan in de handtas is pas voor morgen, want dit beetje ontheemde gevoel en gebrek aan referentiekader is één van de troeven van een geslaagde reis. Alles is vreemd en nieuw, en die sprankelende spanning maakt de geest een gretig zuigende spons.

Mensen krioelen af en aan en de geur van de stad trekt in onze kleren.

Al rondvragend zoeken we de weg naar onze stulp. We spreken de hier gebezigde taal, die veel warmer aanvoelt dan de onze, daarbij eerlijkheidshalve wel geholpen door de plaatselijke temperatuur, beduidend hoger dan thuis en terrasjes in het vooruitzicht stellend. Bus 5, zo wordt beweerd. Daar om de hoek aan die andere bushalte. Nee, niet die, die andere. Uitstappen aan de Guadalquivir. Daar nog eens vragen.

Zijn we het puzzelen beu, dan wuiven we gewoon naar de eerst passerende taxichauffeur die ons gewillig naar de eindbestemming voert. Maar zover is het nog nooit hoeven komen, we vinden het altijd zelf wel.

Hoe anders moet het voelen als je je land ontvlucht en hier uiteindelijk in het donker op deze boulevard aankomt. De taal onmachtig, geen adres op zak en ook geen geld voor een taxi die je waar dan ook heen zou moeten brengen. Geen idee hoe de mensen hier leven. Wat ze drinken, in wat voor bedden ze slapen en hoeveel koters ze gewoonlijk hebben. Je weet alleen dat sommige voorgangers er hier in zijn geslaagd. Wat dat ook mogen betekenen.

Je bent lang onderweg geweest, maar dat bood tenminste de geruststelling dat je niet moest blijven. Doorlopen is makkelijker dan in nieuwe aarde wortelen. 

Er is niks leuks aan angstvallig proberen ijle hoop te bewaren, en je niet te laten wegglijden in dat leeg, hol, bodemloos gat van heimwee dat zo dreigend op de loer ligt om alle kleur uit je leven te zuigen.

La ultima parada. De laatste halte.