“Herkent u zichzelf in deze foto? Bel snel, dan mag u gratis mee naar Sevilla.” Zo moet het gegaan zijn. Het is de enige plausibele uitleg. En nu zitten ze hier rondom ons op dit zonnig terras, gezellig kletsend. Een paar dozijn. Veertig plus, een buik, gemillimeterd en gezonnebrild hoofd en een klein baardje. Alleen de gezichtsuitdrukking onderscheidt Julien van Jean Pierre. En de omvang van de buik : Van XL tot XXXL. We worden omsingeld door een massa gekloond vlees.
Kleine details verraden dat deze lookalike uitgezakte huisvaders andere bezigheden hebben dan hangpubers naar het voetbal slepen en inwijden in de kunst van het vrouwen versieren. Ze werpen elkaar steelse blikken toe en showen hun hippe horloges. “Mon chouchou”, wordt er in een oor gefluisterd, en plagende vingers lopen liefdevol over een rug naar de rand van een broeksriem.
De homo obesitas.
Bij een gevatte opmerking veranderen ze in een vrolijke meute opgedraaide speelgoedbeertjes die schuddebuikend afgaan tot stilstand. Ondertussen peuzelen ze kwebbelend van hun tapas en drinken grote pinten bier en large cola's. Ze genieten. Met volle teugen.
Na de loommakende hap torsen hun stevige kuiten de zorgvuldig verzamelde kilo's naar het hotel. Tijd voor een welverdiende siësta. We blijven een beetje verbouwereerd achter. Weer een cliché doorprikt.
Geinig!
BeantwoordenVerwijderen