het mysterie van het leven (4): de bladblazer

Net die ochtend waarop ik kan uitslapen heb ik prijs. Ze komen sluipend dichterbij en omsingelen strategisch mijn dromen. Brutaal tokkelen ze op mijn nog snoozende snaren tot ik onherroepelijk wakker ben. 'Oh, nee', is mijn eerste gedachte. Terstond schakel ik over op zen-modus. Want, afhankelijk van het voorbije weer, zal ik er een paar minuten tot een half uur aan moeten geloven.

Een beetje solidariteit met de stadsgroendienst vind ik een mooie deugd, maar dit is anders. Omdat het zo zinloos is. Wat is er mis met de klassieke rijf? 

Je trekt de blaadjes met een paar bewegingen op een hoopje en doet ze dan met je handen in de kruiwagen. Klaar! Bijna geruisloos. Op wat rustgevend 'strtsss' 'strtsss' na.

Maar, nee, het moet met veel lawaai, en de walgelijke stank komt ongevraagd de slaapkamer binnen.

Als ik dingen niet begrijp is mijn tolerantieniveau ondermaats en komen de nekharen snel overeind. Ik zie ze al voor me: een drietal oranje gebroekte potige mannen met overmaatse oorbeschermers en gigantische brommende dildo's die ze op de weerloze blaadjes richten. Die beginnen te jumpen als in een overbevolkte technodiscotheek en nemen samen alle vormen aan behalve die van het gewenste ordelijke hoopje.

Ik vraag me wel eens af waarom ze geen bladzuiger hebben uitgevonden. Alles snel en efficiënt via een slurpende buis in een vergaarbuik, en weg blaadjes.

Waarschijnlijk voelen zo'n mannen zich dan te veel een poetsvrouw. Ze gaan liever het gevecht aan waarbij het blad ogenschijnlijk nog enige weerstand biedt. Veel mannelijker dan het roemloos opzuigen van wat herfstdrap.

Eerlijk, ik gun elke man zijn speeltje, maar dit ding gaat erover. Want ook in mijn hoofd beginnen imaginaire balletjes op en neer te stuiteren.

Met een zucht verlaat ik mijn warm dekentje en vat mijn dagelijkse activiteiten aan. En ben me al snel niet meer bewust van de macho machinerie.

Maar als die stopt, vermoedelijk voor een koffiepauze of door benzinegebrek, gaan de balletjes in mijn hoofd plots liggen. Oef.

Oké, dat doet hij dan toch. Een zalig gevoel van rust creëren. Achteraf.